หนังสือ จ้าวแผ่นดิน เขียน โดย วิมล ไทรนิ่มนวล และยังผ่านเข้ารอบสุดท้ายใน การประกวดซีไรท์เมื่อปี 2540 อีกด้วย ผมเพิ่งได้มีโอกาสอ่านหนังสือเล่มนี้ เมื่อไม่นานมานี้ (10-09-2561) แต่สำหรับท่านที่เคยอ่านงานเล่มก่อนหน้านี้ของ “วิมล ไทรนิ่มนวล” อย่าง “งู” ซึ่งเขียนเมื่อปี 2557 “คนทรงเจ้า” (2531), “โคกพระนาง” (2532) และมาจบที่เล่มสุดท้ายที่ผมได้อ่านคือ “จ้าวแผ่นดิน” (2538) ซึ่งเป็นเหมือนกับภาคจบที่สมบูรณ์แบบและครบถ้วนกระบวนความของเรื่องราวทั้งหมดในบ้านโคกพระนาง
แม้ว่าหนังสือ “จ้าวแผ่นดิน” เล่มนี้จะมีความหนาถึง 579 หน้า แต่ผมใช้เวลาเพียงแค่ 2 วัน ก็อ่านจนจบเล่มได้ ต้องเรียกว่า หยิบอ่านแล้ววางไม่ลงเลยทีเดียว เหตุเพราะเรื่องราวต่างๆ ในหนังสือเล่มนี้สะท้อนภาพสังคมของไทย ที่ยังผูกติดกับความเชื่อ และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ จนคิดว่าสิ่งนั้นคือความจริง แม้ใครจะมองว่างมงายก็ตาม รวมทั้งยังสะท้อนถึงความโลภของมนุษย์ไม่ว่าจะมีผ้าเหลืองห่มกาย หรือ ใช้ภาพเทพเจ้านุ่งขาวหุ่มขาว มาห่มกายไว้ก็ตาม
ผมชอบลีลาการเขียนและการเล่าเรื่อง ที่สนุกน่าติดตามแทบทุกบรรทัด ของ หนังสือ “จ้าวแผ่นดิน” เป็นอย่างมาก โดยเฉพาะหากอ่าน เล่มนี้จบ จะทำให้เราเข้าใจปัญหาโครงสร้างของสังคมไทยได้ดียิ่งขึ้น ถึงแม้ว่าหนังสือเล่มนี้จะเขียนออกมาแล้วกว่า 20 ปี แต่สังคมไทยก็แทบไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปจากเรื่องราวในนวนิยาย เล่มนี้เลย สำหรับผมสรุปได้ว่า “จ้าวแผ่นดิน” ถือเป็นนวนิยายที่อ่านสนุก ได้ข้อคิด และชวนติดตามแทบจะทุกตอนทุกบรรทัด ท่านใดหากได้เผลอหยิบขึ้นมาอ่านแล้ว รับรองลืมวาง (และลืมกินข้าว) จริงๆ ครับ
(หนังสือหนา 579 หน้า ราคาปก 300 บาท พิมพ์ครั้งที่ 2 พ.ศ.2545 สยามประเทศสำนักพิมพ์)