รีวิวหนัง แม่เบี้ย 2015

บทประพันธ์เรื่อง “แม่เบี้ย” จากปลายปากกาของ “วาณิช จรุงกิจอนันต์” ได้รับการสร้างเป็นภาพยนตร์มาแล้วถึง 2 ครั้ง และเป็นละครโทรทัศน์อีกหนึ่งครั้ง ซึ่งสามารถเรียกเสียงฮือฮาและแจ้งเกิดให้กับนักแสดงได้ทุกครั้ง ครั้งแรกเมื่อปี 2532 โดยในครั้งนั้น นางเอกคือ “ฮันนี่ ภัสสรบุณยเกียรติ” ประกบคู่ “ลิขิต เอกมงคล” จากนั้นอีก 12 ปีต่อมา คือในปี 2544 “แม่เบี้ย” ก็ได้กลับมาอีกครั้ง โดยได้นางเอกสาวสุดเซ็กซีอย่าง “มะหมี่ นภคปภา นาคประสิทธิ์” ประกบคู่ “กอล์ฟ อครา อมาตยกุล” และ “มะหมี่” ก็สามารถแจ้งเกิดในท่าขูดมะพร้าว จนหนุ่มๆ ในยุคนั้น คลั่งกันไปทั้งประเทศ

มาถึงปีนี้ 2558 “หม่อมน้อย ม.ล.พันธุ์เทวนพ เทวกุล” ก็ได้นำ “แม่เบี้ย” กลับมาอีกครั้ง โดยครั้งนี้ได้เลือก “อ้อม กานต์พิสชา เกตุมณี” มาประกบคู่กับ “ชาคริต แย้มนาม” ซึ่งเป็นเวอร์ชั่น ที่หลายคนเฝ้ารอ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง แฟนคลับ ของ “หม่อมน้อย” ซึ่งจะรู้สไตล์หนังของท่านอยู่แล้วว่าจะออกมาแบบไหนอย่างไร

เรื่องราวของ “แม่เบี้ย” เริ่มต้นที่ “เมฆขลา” (รับบทโดย กานต์พิสชา เกตุมณี) ซึ่งเป็นสาวสวย เก่ง บุคลิกดี มีความมั่นใจในตัวเองสูง และเป็นเจ้าของบริษัทัวร์ ส่วน “ชนะชล” (รับบทโดย ชาคริต แย้มนาม) หนุ่มหล่อ รวย มาดดี เจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่ ที่กำลังมองหาซื้อบ้านเรือนไทยริมน้ำ จนได้มาพบกับ “เมฆขลา” และได้มีโอกาสเดินทางมาที่บ้านเรือนไทยริมน้ำ ของเธอที่ จังหวัดสุพรรณบุรี เขารู้สึกผูกพันกับบ้านหลังนั้นและ หลงเสน่ห์เจ้าของบ้านแสนสวยอย่าง “เมฆขลา” ซึ่งมีเสน่ห์ลึกลับบางอย่างอยู่ในตัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับ “งูใหญ่” ที่อาศัยอยู่ในสวนบริเวณบ้านของเธอ ซึ่งจะปราฏตัวออกมาทุกครั้ง เมื่อเธอกำลังจะมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับชายหนุ่มที่เธอพามาที่บ้าน

ปมของหนังได้คลี่คลายเฉลยออกมาในตอนท้ายว่าทำไม “ชนะชล” ถึงมีความผูกพันกับบ้านหลังนี้โดยในเวอร์ชั่นนี้ “หม่อมน้อย” ได้นำเสนอแง่มุมที่แตกต่างจากเวอร์ชั่นก่อนๆ ในส่วนของวิธีคิดของ “ชนะชล” และในบทรักของ “เมฆขลา” กับชายหนุ่ม หลายๆ คนของเธอ ที่ออกแนวอิโรติค แบบเห็นหมด (ท่อนบน) แต่เป็นแค่ฉากสั้นๆ ไม่ได้ลากยาวจนกลายเป็นหนัง อาร์ แต่อย่างประการใด

ต้องยอมรับในฝีมือการจัดฉากและเสื้อผ้าหน้าผม ของท่านผู้กำกับอย่าง “หม่อมน้อย” ซึ่งออกมาได้สวยงาม และน่าประทับใจดารานำแสดงฝ่ายหญิง อย่าง “อ้อม กานต์พิสชา” ที่รับบท “เมฆขลา” นั้น สวย หวาน แบบไทยๆ ซ่อนไว้ซึ่งความลึกลับ ส่วนอีกคนที่ผมต้องกล่าวถึงคือ “แมกกี้ อาภา ภาวิไล” ซึ่งเรื่องนี้ แม้เธอแทบจะไม่มีบทพูดแต่ความสวยสง่า ของเธอในเรื่องนี้ นี่กินขาด แค่ว่าได้ไปดูเธอ ก็คุ้มล่ะ ส่วนจะไปดูอะไร อย่างไร แบบไหน ตรงไหน ผมขออุบเอาไว้ก่อน เดี๋ยวจะกลายเป็นรีวิวติดเรท เกินไป ขอเชิญไปทัศนาต่อในโรงภาพยนตร์กันเอง

สรุปกันเลยดีกว่า หนังเรื่อง “แม่เบี้ย” นี้ ในส่วนของเสื้อผ้าหน้าผม ได้ไปที่ 9.5/10 ในส่วนของดารานักแสดงฝ่ายหญิง ไม่ว่าจะเป็นนางเอก “อ้อม กานต์พิสชา” หรือ “โกสุม” ที่รับบทโดย “แม็กกี้อาภา” ผมให้ทั้งคู่ที่ 9.5/10 สวยสดงดงามทั้ง “รูปร่าง” และ “หน้าตา” เธอทั้งคู่กล้าเล่นกล้าถอด ใช้สีหน้าแววตา สื่อถึงอารมณ์ออกมาได้เป็นอย่างดี ส่วนดารานำชายอย่าง “ชาคริต แย้มนาม” เรื่องฝีไม้ลายมือในการแสดงผมไม่มีข้อกังขา เล่นได้ดีมาก แต่ขัดใจอยู่หน่อยตรงที่อาจจะดูอายุมากไปสักนิด สำหรับบทบาทของ “ชนะชล”

ในส่วนของบทภาพยนตร์ ผมว่ายังไม่ค่อยปลื้มสักเท่าไร เพราะหลายตอนของหนังนำเสนอแบบโจ่งแจ้งจนคนดูแทบไม่ต้องใช้ความคิดอะไรวิเคราะห์ตามมากนัก ซึ่งทำให้หนังดูด้อยอรรถรสลงไป ในส่วนนี้ผมให้ที่ 8/10 สำหรับส่วนของแอนนิเมชั่นโดยเฉพาะอย่างยิ่ง “งูใหญ่” ซึ่งหลายคนที่ไปดูแล้วอาจจะรู้สึกว่า มันดูใหญ่เกินไปหรือเปล่า และงูดูไม่ค่อยสมจริงเท่าไรนัก หลายครั้งงูในเรื่องก็มีการแสดงออกทางสีหน้าอารมณ์เหมือนเป็นคนมากกว่าเป็นงู ดังนั้นขอให้คะแนนในส่วน “งู” ที่ 8/10 สำหรับเพลงประกอบภาพยนตร์ เรื่องนี้ ถือว่าเพราะมากผมให้ที่ 9/10

สรุปภาพรวมภาพยนตร์เรื่องนี้ ผมยังให้ที่ 9/10 แม้เนื้อเรื่องหรือการดำเนินเรื่องอาจจะไม่ค่อยน่าติดตามอะไรมากมายนัก (ส่วนหนึ่งอาจเพราะพอจะรู้จะเดาเนื้อเรื่องออกแล้ว) รวมทั้ง “งู” ที่ดูใหญ่เกินจริงและโอเว่อร์แอคติ้งมากไปนิด แต่ความงดงามในการนำเสนอรวมทั้งการคัดตัวนักแสดงนำหญิงและเสื้อผ้าหน้าผมนั้น “หม่อมน้อย” ยังทำได้ดีมาก รวมทั้งฉากเข้าพระเข้านาง (ซึ่งมีให้ดูเป็นระยะๆ เกือบตลอดเรื่อง แม้บางฉากดูว่าไม่จำเป็นต้องมี แต่ผมก็ชอบดูนะ 555) ก็ยังทำออกมาได้หวาดเสียว นั่นคือดูเกือบเปลือยและออกแนวแอบดิบเล็กๆ แต่ก็ไม่ถึงขนาดอนาจารโจ่งแจ้ง คนดูอาจจะได้เห็นบางส่วน ผลุบๆ โผล่ๆ อยู่บ้างแต่ก็สวยงามน่าชมดี (บรรยายมากกว่านี้ ท่าทางน่าจะเข้าข่ายติดเรทล่ะครับ 555 จึงอยากให้ท่านไปชมต่อกันเองในโรงภาพยนตร์ แต่หนังเรื่องนี้เรท 18+ ไม่เหมาะกับเด็กและเยาวชนนะครับ)

สำหรับท่านที่ชื่นชอบหนังสไตล์ “หม่อมน้อย” และอยากไปดูนักแสดงหญิงที่สวยสดงดงามทั้งหน้าตา รูปร่าง และความทุ่มเทกับบทที่ต้องเปลืองตัวในการแสดง (หมายเหตุ: ภาพในโรง แซ่บกว่าภาพที่ผมนำมาประกอบในรีวิวนี้หลายเท่านัก) ผมมั่นใจว่าเรื่องนี้จะไม่ทำให้ท่านที่ชอบของสวยๆ งามๆ ผิดหวังอย่างแน่นอน โดยส่วนตัวแล้ว ผมชอบเรื่องนี้มากกว่า “ขวัญ เรียม” หรือ “อุโมงค์ผาเมือง” ซะด้วยซ้ำไป

อาจารย์บอม

หมายเหตุ: รีวิวนี้เป็นความเห็นส่วนตัวของผมล้วนๆ ไม่ได้อิงหลักวิชาการใดๆ ทั้งสิ้น ท่านผู้อ่านมีสิทธิ์โดยชอบธรรมที่จะเห็นด้วยหรือเห็นต่างครับ ขอบคุณที่แวะมาอ่านกันครับ