วันก่อนได้ฟังการออกเสียงคำศัพท์ภาษาอังกฤษอยู่คำหนึ่ง แล้วรู้สึกขึ้นมาในใจว่าจะต้องนำคำนี้มาเขียนให้ท่านได้อ่านกันให้ได้ เพราะสังเกตว่าคำนี้ไปออกเสียงใกล้กับอีกคำจนคนมักออกเสียงผิดกันบ่อยๆ แม้ว่าจะเป็นคำพื้นๆ ง่ายๆ ก็ตาม นั่นคือ
Bell (อ่านว่า เบล) แปลว่า “ระฆัง”
คำนี้เป็นคำนาม แปลว่า “ระฆัง “กระดิ่ง” หรือ “ออด” รวมถึงสิ่งต่างๆ ที่มีรูปทรงคล้ายกับ “ระฆัง” ก็สามารถใช้คำว่า “Bell” ได้ หากเราใช้ Bell เป็นคำกริยาจะมีความหมายว่า “ทำให้มีรูปทรงเหมือนระฆัง” หรือ “ติดตั้งระฆัง ติดตั้งกระดิ่ง” ส่วนอีกคำที่ผมบอกว่าใกล้เคียงกัน คือ
Belt (อ่านว่า เบล ท) แปลว่า “เข็มขัด”
คำนี้เป็นคำนาม แปลว่า “เข็มขัด” หรือจะแปลว่า “สายรัด หรือ สายพาน” ก็ได้ เป็นคำศัพท์ที่เรามักจะพบเห็นได้บ่อยๆ ในสนามบินเวลาไปรอรับกระเป๋าที่สายพาน ซึ่งตรงจุดนั้นเราจะใช้คำว่า
Belt นอกจากนี้ Belt ยังสามารถใช้เป็นคำกริยา โดยจะมีความหมายว่า “คาดเข็มขัด หรือ ใช้สายคาด”
Belt นอกจากนี้ Belt ยังสามารถใช้เป็นคำกริยา โดยจะมีความหมายว่า “คาดเข็มขัด หรือ ใช้สายคาด”
ประเด็นสำคัญที่ต้องหยิบคำว่า Bell กับ Belt มาคุยในวันนี้เพราะต้องการเทียบให้เห็นถึงความแตกต่างในการออกเสียงเนื่องจากคำสองคำนี้เป็นคำอีกคู่ที่ เรามักจะออกเสียงสลับกันไปกันมา มีหลักการง่ายๆ ในการออกเสียงคำทั้งสองนั่นคือ คือ Bell (เบล) จะลงท้ายด้วยการออกเสียง “แอล” ขณะที่ Belt (เบลท) จะออกเสียง “ท” หรือ “เทอะ” ลงท้ายแบบเบาๆ จากตัวอย่างคำทั้งสองนี้ เราจะเห็นว่าการออกเสียงในภาษาอังกฤษมีความสำคัญมาก หากออกเสียงผิดเพี้ยนไปนิดเดียว อาจได้ความหมายที่ห่างกันไปไกลเลยทีเดียว
อาจารย์บอม