รีวิว More than Blue ถึงวันนั้นฉันจะบอกรักเธอ

เป็นหนังที่ ไม่ได้ตั้งใจจะไปดูตั้งแต่ต้น เพราะเห็นตัวอย่างหนังแล้วก็งั้นๆ ออกแนวรักวัยรุ่นใสๆ ไรทำนองนั้น แต่มีเสียงบอกเล่ามาว่าควรไปดูให้ได้ภาพสวย มุมกล้องดี บลาๆๆ เอาวะดูก็ดู นั่นเลยกลายเป็นที่มาของ รีวิว More than Blue ถึงวันนั้นฉันจะบอกรักเธอ หนังรักสุดเศร้า ที่แบบว่า เอิ่ม มีเสียน้ำตา กันเลยทีเดียว (นะ).

รีวิวหนัง More than blue ถึงวันนั้น ฉันจะบอกรักเธอ

เรื่องย่อ More than Blue ถึงวันนั้นฉันจะบอกรักเธอ เริ่มที่ พระเอกของเราคือ “เค” (จริงๆ ชื่ออะไรสักอย่างยาวๆ จำไม่ได้ 555) แต่นางเอก ชื่อ “ครีม” น้องครีมเลยตั้งชื่อให้พระเอกว่า “เค” เพื่อจะได้คล้องจองกันและคู่กันตลอดไป “เค”เนี่ย เขาอยู่คนเดียวมาตั้งแต่เรียน ม.ปลาย เพราะพ่อตาย ส่วนแม่ก็ทิ้งเขาไป เพราะรู้ว่าเขาเป็นโรคมะเร็งแบบพ่อ อยู่ได้อีกไม่นาน (แม่เลยชิ่ง?? งงๆ หน่อยนึงตรงนี้) ความที่ต้องอยู่บ้านคนเดียว ดูแลตัวเองตั้งแต่วัยรุ่น ทำให้ชินๆกับความเหงา วันดีคืนดี มีสาวสวยคนหนึ่ง (น้องครีม นางเอกเรานี่ล่ะ) เข้ามาในชีวิต ชีวิตของครีมก็เหงาไม่แพ้กัน พ่อแม่พี่น้องตายหมดด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ เลยกลายเป็นเรื่องของคนเหงาย่อมเข้าใจคนเหงา เลยย้ายมาอยู่ด้วยกันที่บ้านพระเอกจะได้หายเหงา ย้ำนะย้ำ ว่าอยู่กันแบบเพื่อนสนิท (ไม่ได้มีเรื่อง xxx เกี่ยวข้องเลย) เรียนก็เรียนมหาลัย เดียวกัน กินอยู่หลับนอน ก็บ้านเดียวกัน มานานสิบหกปีจนได้ไปทำงานที่เดียวกัน นางเอกก็เป็นนักแต่งเพลง ส่วนพระเอกก็แนวโปรดิวเซอร์

จนมาวันหนึ่งอาการป่วยของพระเอกเริ่มสาหัสล่ะ เรียกว่าจะต้องตายแน่ๆ ในอีกปีพระเอกกลัวนางเอกเสียใจและต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว เลยพยายามเชียร์และทำทุกวิถีทางเพื่อเชียร์ให้นางเอกได้เจอผู้ชายดีๆ มีฐานะมั่นคง เป็นคนมีสุขภาพดี เพื่อจะได้อยู่ดูแลนางเอกไปนานๆ ไปๆ มาๆ ตอนท้ายนางเอกก็เลยได้ไปแต่งงานกับผู้ชายคนใหม่ สมใจพระเอก ทีนี้ ตอนจบหักมุม ก็เศร้าสิครับ คนรักกันอยู่ด้วยกันต่างฝ่ายต่างไม่เคยบอกความในใจกัน ท้ายสุด มือที่สามคาบไปรับประทาน (ปล. มือที่ 3 หล่อมากด้วยในหนังเรื่องนี้) สรุปตอนจบจะเป็นอย่างไรให้ไปดูต่อเองที่ เมเจอร์ทุกสาขา เช็ครอบกับโรงฉาย ที่นี่ แต่ต้องรีบหน่อย หนังน่าจะใกล้ลาโรงล่ะ

สำหรับคะแนน รีวิว More than Blue ถึงวันนั้นฉันจะบอกรักเธอ ในส่วนของมุมกล้อง ภาพ แสงเงา ไรต่างๆ ทำออกมาได้สวยงามสมกับคำโฆษณาของคนที่บอกให้ผมไปดู ช่วยให้หนังเรื่องนี้ เพิ่มดีกรีความเศร้าและซึ้งไปอีกหลายกิโลขีดเพราะมุมกล้องกับแสงเงานี่ล่ะ อันนี้ผมให้ที่ 9.5/10 ในส่วนของบทภาพยนตร์ แม้จะเป็นภาพยนตร์ที่รีเมคในฉบับไต้หวัน แต่ความเศร้าก็ยังเศร้าแบบคงที่คงวามาก (แม้เราจะพอเดาทางหนังออกว่าจะจบอย่างไร) จุดเด่นอยู่ที่การดำเนินเรื่องที่มีความรวดเร็ว ไม่ยืดเยื้อ สนุกชวนติดตาม เรียกว่าไม่มีหลับ มีแต่แสบตาไม่ใช่แสงจ้า แต่เพราะน้ำที่ไหลออกมากลบตา โดยเฉพาะฉากท้ายๆ ของเรื่อง ที่ความจริงเปิดเผย ยิ่งฉากจบนี่แบบ ….ไปดูกันเองเถิด หากจะรู้สึกทะแม่งๆ นิดหน่อย ก็อาจจะตรงที่มีความโอเว่อร์เกินจริงไปในบางฉาก (eg. คนอะไรอยู่บ้านเดียวกัน ไม่มีไรกันเล้ย55) แต่ก็ยังอยู่ในเกณฑ์ที่พอรับได้อยู่ เอาเป็นว่าในส่วนของบทภาพยนตร์ผมให้ 9.5/10 ในส่วนของนักแสดงนำ เรียกว่า แสดงได้ดีทั้งพระเอกและนางเอก โดยเฉพาะนางเอก นอกจากแสดงดีตีบทแตกกระจุยแล้ว หน้าตายังน่ารักด้วย โดยเฉพาะดวงตากลมโตสวยงาม ที่มองที่ไรสะท้านใจ (ผม) ทุกที 555 ในส่วนของนักแสดงนี่ผมเทให้ 9.5/10

สำหรับดนตรีและเพลงประกอบอันนี้ก็ชอบมากให้ไป 9/10 เรียกว่ายิ่งฟังเพลงยิ่งเศร้า ถือเป็นหนังเศร้าเคล้าน้ำตาที่ครบเครื่องเรื่องหนึ่งเลยทีเดียว สรุปภาพรวมผมให้ที่ 9.5/10 คาดว่าหากได้มีโอกาสดูอีกรอบก็คงได้เสียน้ำ(ตา) ซ้ำๆ อีกเช่นเคย คนที่มีความรัก คนเคยมีความรัก คนที่กำลังเหงา คนที่เคยเหงา คนเคยสูญเสีย หรือ คนโสด ไปดูได้หมด รับรองอิน แน่นอน ปล. โปรดเตรียมผ้าเช็ดหน้าหรือกระดาษทิชชูไปม้วนโตๆ ด้วยครับ

อาจารย์บอม